Η Παιγνιο-θεραπεία είναι ένα είδος θεραπείας που στηρίζεται στη φυσική ανάγκη των παιδιών για παιχνίδι. Δίνει έμφαση στη λειτουργία και το ρόλο που διαδραματίζει το παιχνίδι στην προετοιμασία του παιδιού στη ζωή. Το παιχνίδι είναι το φυσικό μέσο επικοινωνίας και έκφρασης, με το οποίο τα παιδιά μαθαίνουν, εξερευνούν και ανακαλύπτουν τον κόσμο τους, είναι η ευκαιρία που δίνεται στο παιδί να «παίξει» τα συναισθήματά και τις δυσκολίες του. Η εγγενής διαφορά με τις άλλες μορφές ψυχοθεραπείας στηρίζεται στο γεγονός ότι το παιχνίδι αποτελεί το ίδιο θεραπευτική διαδικασία και όχι απλά ένα θεραπευτικό μέσο.
Θεωρεί το παιχνίδι ως την κυριότερη μορφή φυσικής και αβίαστης διαδικασίας μάθησης και ως τον αμεσότερο τρόπο απελευθέρωσης του παιδιού από εντάσεις. Βοηθά τα παιδιά να εκφράσουν, να εξερευνήσουν τα συναισθήματα τους, την δημιουργικότητα τους και να κατανοούν τις καταστάσεις που βιώνουν.
Η παιγνιοθεραπεία ασχολείται με τα συναισθήματα των παιδιών και όχι μόνο με τη συμπεριφορά τους. Τα παιδιά δηλαδή χρησιμοποιούν το παιχνίδι με βάση το δικό τους ρυθμό και τις δικές τους ανάγκες για να εκφράσουν συμβολικά τις ανησυχίες, τις επιθυμίες και τους φόβους τους. Το παιχνίδι γίνεται το μέσο εξωτερίκευσης των συναισθημάτων του παιδιού και το μέσο κατανόησης για το θεραπευτή. Ο παιγνιοθεραπευτής περιμένει και παρατηρεί σε μεγάλο βαθμό το παιδί δείχνοντας σεβασμό και αποδοχή προς εκείνο.
Στα πρώτα στάδια της διαδικασίας, ο παιγνιοθεραπευτής ακολουθεί, διευκολύνει τη ροή του παιχνιδιού, αντανακλά τις ενέργειες και τα συναισθήματα του παιδιού, το κάνει να νιώσει ασφάλεια, να κατανοήσει τους κανόνες της διαδικασίας και περιμένει να δει τι θα προκύψει. Η ατζέντα της συνεδρίας σχεδιάζεται από το παιδί, ο θεραπευτής, αναλαμβάνει την ευθύνη για την πρόληψη κινδύνου.